อวิชฺชานิวุตา โปสา.

คนทั้งหลาย อันถูกอวิชชาหุ้มห่อไว้

ภิกษุผู้มีธรรมเป็นเครื่องอยู่อย่างนี้  มีสติ ไม่ประมาท ละความนับถือมั่นว่าของเราได้แล้วเที่ยวไป

เป็นผู้รู้ พึงละชาติ ชรา โสกะ ปริเทวะ และทุกข์ ในโลกนี้ได้

ท่านทั้งหลาย  จงยินดีในความไม่ประมาท    คอยรักษาจิตของตน

จงถอนตนขึ้นจากหล่ม    เหมือนช้างที่ตกหล่มถอนตนขึ้นฉะนั้น

น สนฺติ กามา มนุเชสุ นิจฺจา.

กามทั้งหลายที่เที่ยง ไม่มีในมนุษย์

ชิฆจฺฉา ปรมา โรคา สงฺขารา ปรมา ทุกฺขา เอตํ ญตฺวา ยถาภูตํ นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ.

ความหิวเป็นโรคอย่างยิ่ง สังขารเป็นทุกข์อย่างยิ่ง รู้ข้อนั้นตามเป็นจริงแล้ว ดับเสียได้ เป็นสุขอย่างยิ่ง

ตณฺหกฺขโย สพฺพทุกฺขํ ชินาติ

ความสิ้นตัณหา ย่อมชนะทุกข์ทั้งปวง

โลกมีความเพลิดเพลินเป็นเครื่องผูก มีวิตกเป็นเครื่องเที่ยวไป

เพราะละตัณหาเสียได้ จึงชื่อว่าตัดเครื่องผูกได้ทั้งหมด - พุทธภาษิต

ตณฺหา ชเนติ ปุริสํ จิตฺตมสฺส วิธาวติ สตฺโต สํสารมาปาทิ ทุกฺขา น ปริมุจฺจติ.

ตัณหายังคนให้เกิด จิตของเขาย่อมวิ่งพล่านไป สัตว์ยังท่องเที่ยวไป จึงไม่พ้นจากทุกข์

มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา.

ธรรมทั้งหลาย มีใจเป็นหัวหน้า

สจิตฺตปริยายกุสลา ภเวยฺยุง.

พึงเป็นผู้ฉลาดในกระบวนจิตของตน

วิสุทฺธิ สพฺพกฺลเสหิ โหติ ทุกฺเขหิ นิพฺพุติ.

ความหมดจดจากกิเลสทั้งปวง เป็นทางดับทุกข์ทั้งหลาย

ภิกษุยินดีในความไม่ประมาท หรือ เห็นภัยในความประมาท

ย่อมเผาสังโยชน์น้อยใหญ่ไป เหมือนไฟไหม้เชื้อน้อยใหญ่ไปฉะนั้น

ยานิ โสตานิ โลกสฺมึ สติ เตสํ นิวารณํ โสตานํ สํวรํ พฺรูมิ ปญฺญาเยเต ปิถิยฺยเร.

กระแสเหล่าใดมีอยู่ในโลก สติเป็นเครื่องกันกระแสเหล่านั้น

เรากล่าวว่าสติเป็นเครื่องกั้นกระแส กระแสเหล่านั้นอันบุคคลปิดกั้นได้ด้วยปัญญา

อิจฺฉา หิ อนนฺตโคจรา.

ความอยาก มีอารมณ์หาที่สุดมิได้เลย

ธมฺโม สุจิณฺโณ สุขมาวหาติ.

ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว นำสุขมาให้

น ปรํ นาปิ อตฺตานํ วหึสติ สมาหิโต.

ผู้มีจิตใจตั้งมั่น ย่อมไม่เบียดเบียนคนอื่น และแม้ตนเอง

พวกเธออย่ามัวประมาท อย่ามัวเอาแต่สนุกยินดีในกามคุณอยู่เลย

ผู้ไม่ประมาท เพ่งพินิจตามความเป็นจริงเท่านั้น จึงจะบรรลุถึงความสุขอันไพบูลย์ได้ - พุทธวจนะ

ตณฺหา รโนติ ปุริสํ จิตฺตมสฺส วิธาวติ สคฺโต สํสารมาปาทิ กมฺมํ ตสฺส ปรายนํ.

ตัณหายังคนให้เกิด จิตของเขาย่อมวิ่งพล่านไป สัตว์ยังท่องเที่ยวไป จึงยังมีกรรมนำหน้า

กาเมหิ โลกมฺหิ น อตฺถิ ติตฺติ.

ความอิ่มด้วยกามทั้งหลาย ไม่มีในโลก

ยา กาจิมา ทุคฺคติโย อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ อวิชฺชามูลกา สพฺพา อิจฺฉาโลภสมุสฺสยา.

ทุคติในโลกนี้และโลกหน้า ล้วนมีอวิชชาเป็นราก มีอิจฉาและโลภเป็นลำต้น

อปฺปมาทรตา โหถ

ท่านทั้งหลายจงเป็นผู้ยินดีในความไม่ประมาท

ตณฺหาย อุฑฺฑิโต โลโก ชราย ปริวาริโต มจฺจุนา ปิหิโต โลโก ทุกฺเข โลโก ปติฏฺฐิโต.

โลกถูกตัณหาก่อขึ้น ถูกชราล้อมไว้ ถูกมฤตยูปิดไว้ จึงตั้งอยู่ในทุกข์

นตฺถิ ตณฺหาสมา นที.

แม่น้ำเสมอด้วยตัณหา ไม่มี

สมฺมปฺปธานสมฺปนฺโน สติปฏฺฐานโคจโร วิมุตฺติกุสุมสญฺฉนฺโน ปรินิพฺพายิสฺสตฺยนาสโว.

ผู้ถึงพร้อมด้วยสัมมัปปธาน มีสติปัฏฐานเป็นอารมณ์ ดารดาษด้วยดอกไม้คือวิมุติ หาอาสวะมิได้ จักปรินิพพาน

ผู้วางเฉยมีสติทุกเมื่อ ไม่สำคัญตนว่าเสมอเขา ไม่สำคัญตนว่าดีกว่าเขา

ไม่สำคัญตนว่าต่ำกว่าเขาในโลก, ผู้นั้นชื่อว่าไม่มีกิเลสเครื่องฟูขึ้น