ท่านทั้งหลาย  จงยินดีในความไม่ประมาท    คอยรักษาจิตของตน

จงถอนตนขึ้นจากหล่ม    เหมือนช้างที่ตกหล่มถอนตนขึ้นฉะนั้น

คนที่นึกถึงพระนิพพาน พึงครอบงำ ความหลับ ความเกียจคร้าน ความท้อแท้,

ไม่พึงอยู่ด้วยความประมาท ไม่พึงตั้งอยู่ในความทะนงตัว

นตฺถิ ตณฺหาสมา นที.

แม่น้ำเสมอด้วยตัณหา ไม่มี

วาริโชว ถเล ขิตฺโต โอกโมกตอุพฺภโต ปริผนฺทติทํ จิตฺตํ มารเธยฺยํ ปหาตเว.

จิตนี้ถูกยกขึ้นจากอาลัย คือกามคุณ เพื่อละที่ตั้งแห่งมาร

ย่อมดิ้นรน เหมือนปลาถูกจับขึ้นจากน้ำโยนไปบนบกฉะนั้น

ภิยฺโย จ กาเม อภิปตฺถยนฺติ.

ผู้บริโภคกาม ย่อมปรารถนากามยิ่งขึ้นไป

กามทั้งหลายไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน มีทุกข์มาก มีพิษมาก

ดังก้อนเหล็กที่ร้อนจัด เป็นต้นเค้าแห่งความคับแค้น มีทุกข์เป็นผล

นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ.

สุขอื่นนอกจากความสงบไม่มี

อิจฺฉา หิ อนนฺตโคจรา.

ความอยาก มีอารมณ์หาที่สุดมิได้เลย

ยสฺส นตฺถิ อิทํ เมติ ปเรสํ วาปิ กิญฺจนํ มมตฺตํ โส อสํวินฺทํ นตฺถิ เมติ น โสจติ.

ผู้ใดไม่มีกังวลว่านี้ของเรา นี้ของผู้อื่น ผู้นั้นเมื่อไม่ถือว่าเป็นของเรา จึงไม่เศร้าโศกว่าของเราไม่มี ดังนี้

ชิฆจฺฉา ปรมา โรคา สงฺขารา ปรมา ทุกฺขา เอตํ ญตฺวา ยถาภูตํ นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ.

ความหิวเป็นโรคอย่างยิ่ง สังขารเป็นทุกข์อย่างยิ่ง รู้ข้อนั้นตามเป็นจริงแล้ว ดับเสียได้ เป็นสุขอย่างยิ่ง

โย จ ปปญฺจํ หิตฺวาน นิปฺปปญฺจปเท รโต อาราธยิ โส นิพิพานํ โยคกฺเขมํ อนุตฺตรํ.

ผู้ละปัญจธรรมที่ทำให้เนิ่นช้าได้แล้ว ยินดีในธรรม ที่ไม่มีสิ่งทำให้เนิ่นช้า

ผู้นั้นก็บรรลุพระนิพพาน อันปลอดจากโยคะ ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า

ทุกฺขเมว หิ สมฺโภติ ทุกฺขํ ติฏฺฐติ เวติ จ นาญฺญตฺร ทุกฺขา สมฺโภติ นาญฺญตฺร ทุกฺขา นิรุชฺฌติ.

ทุกข์เท่านั้นเกิดขึ้น ทุกข์ย่อมตั้งอยู่ และเสื่อมไป นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรเกิด นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรดับ

ท่านทั้งหลายจงตัดป่า (กิเลส) อย่าตัดต้นไม้ ภัยย่อมเกิดจากป่า

ภิกษุทั้งหลาย  พวกท่านจงตัดป่าและสิ่งที่ตั้งอยู่ในป่าแล้ว เป็นผู้ไม่มีป่าเถิด

คนมีปัญญาดีไม่ประมาทในเมื่อผู้อื่นประมาท    มักตื่นในเมื่อผู้อื่นหลับ  

ย่อมละทิ้งผู้ประมาท  (คนโง่) เหมือนม้าฝีเท้าเร็ว   ทิ้งม้าไม่มีกำลังไปฉะนั้น

เมื่อรู้ว่าร่างกายนี้แตกดับง่ายเหมือนหม้อน้ำ

พึงป้องกันจิตให้มั่นเหมือนป้องกันเมืองหลวง

แล้วพึงรบกับพญามารด้วยอาวุธคือปัญญา - พุทธวจนะ

สพฺเพ ธมฺมา นาลํ อภินิเวสาย.

สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น

สทุทฺทสํ สุนิปุณํ ยตฺถ กามนิปาตินํ.

จิตนั้นเห็นได้แสนยาก ละเอียดอ่อนยิ่งนัก มักตกไปหาอารมณ์ที่ใคร่

เย จิตฺตํ สญฺญเมสฺสนฺติ โมกฺขนฺติ มารพนฺธนา.

ผู้รู้จักควบคุมจิตใจ จะพ้นไปได้จากบ่วงของมาร

นตฺถิ ราคสโม อคฺคิ.

ไฟเสมอด้วยราคะ ไม่มี

น ปรํ นาปิ อตฺตานํ วหึสติ สมาหิโต.

ผู้มีจิตใจตั้งมั่น ย่อมไม่เบียดเบียนคนอื่น และแม้ตนเอง

โกธํ ทเมน อุจฺฉินฺเท

พึงตัดความโกรธด้วยความข่มใจ

มนสา สํวโร สาธุ.